Badanie struktury metali to kluczowy element w inżynierii materiałowej, pozwalający ocenić ich właściwości mechaniczne i jakość wykonania. Dwie powszechnie stosowane metody to mikroskopia optyczna oraz mikroskopia elektronowa — każda z nich ma swoje zalety i zastosowania.
Mikroskopia optyczna wykorzystuje światło widzialne do obserwacji mikrostruktury metali. Jest stosunkowo tania i szybka w użyciu, pozwala na powiększenia do około 1000x. Dzięki niej można analizować ziarna metalu, granice ziaren czy obecność wtrąceń. Jest idealna do wstępnych analiz i rutynowych badań kontroli jakości.
Mikroskopia elektronowa, w szczególności skaningowa (SEM) lub transmisyjna (TEM), pozwala na znacznie większe powiększenia (nawet do milionów razy) i znacznie wyższą rozdzielczość. Umożliwia obserwację drobnych defektów, faz wtórnych i nawet pojedynczych atomów. Jest jednak droższa i wymaga bardziej zaawansowanego przygotowania próbek.
Obie metody uzupełniają się nawzajem — mikroskopia optyczna sprawdza się w szybkim rozpoznaniu struktury, a elektronowa w precyzyjnej analizie detali. Wspólnie pozwalają na kompleksowe poznanie właściwości materiałów metalicznych.